Santas Little Helper
.
Friday, December 22, 2017
Thursday, December 21, 2017
Wednesday, December 20, 2017
Tropic of Cancer
“I need to be alone. I need to ponder my shame and my despair in seclusion; I need the sunshine and the paving stones of the streets without companions, without conversation, face to face with myself, with only the music of my heart for company.”
“Everybody says sex is obscene. The only true obscenity is war.”
― Henry Miller, Tropic of Cancer
Abi in NYC
.
Tuesday, December 19, 2017
Sunday, December 17, 2017
De grote gezondheid 5 - De kus in het droomhuis
Amsterdam, april 1986
Terwijl Koos de laatste hap van zijn favoriete low budget spaghettimaaltijd naar binnen zat te werken, klonk er gestommel op de trap, gevolgd door een luide klop op de deur.
‘Ja, kom maar binnen,’ riep hij met zijn mond nog halfvol.
‘Hé, buurman, kaartje kopen voor een concert?’ klonk het in plat Amsterdams. Een klein, maar stevig meisje verscheen in de deuropening. Ze zag eruit alsof ze net uit bed was gerold. Het piekerige peenhaar stond alle kanten op. Armen vol sproeten staken uit een vaal en mouwloos hemdje. Een spijkerrokje bedekte maar weinig van haar bleke blote benen.
‘Wat voor concert?’ vroeg Koos.
‘Een punkconcert natuurlijk,’ antwoordde Eefje. Ze keek erbij alsof Koos een hele domme vraag had gesteld.
‘Wanneer?’
‘Vanavond.’
‘Zo, vanavond al, welke band?’
‘The Tits.’
‘Goeie naam. Kunnen ze ook spelen?’
‘Ja, hartstikke goed. Er spelen vriendinnen van me in.’
‘Dan moeten ze wel goed zijn.’
Ze knikte enthousiast. De spottende ondertoon in zijn stem was haar ontgaan.
‘Ga je zelf ook?’ vroeg Koos.
‘Tuurlijk,’ zei ze.
‘Hoeveel kost het?’
‘Vijftien gulden.’
‘Vijftien gulden?’ herhaalde Koos op ongelovige toon.
‘Ja, maar daar krijg je twee biertjes bij.’
‘Ah, dat klinkt al beter,’ vond Koos. ‘Laat eens zien?’
Eefje gaf hem het kaartje, waar ze al een tijd mee had staan zwaaien. Koos bekeek het met vlekkerige letters bedrukte kaartje:
The Bandits
+ mystery guest
Support Act: The Tits
Zaterdag 12 maart
Aanvang: 22.00 uur
Daaronder stond een adres.
‘Is dat niet ergens in het Oostelijk havengebied?’ vroeg Koos.
‘Ja, in één van die grote pakhuizen,’ antwoordde ze.
‘Hoe kom je eigenlijk aan dit kaartje?’
‘Van een vriendin. Ze speelt in The Tits.’
‘Ah, gratis kaartjes krijgen en ze dan voor grof geld aan je bovenste beste buurman door verkopen. Lekkere meid ben jij?’
Eefje verschoot van kleur.
‘Aan de kassa kosten ze twintig gulden, hoor.’
‘Ja, ja, dat zal wel.’
‘Echt waar.’
Koos keek haar zwijgend aan.
‘Tientje dan?’ probeerde ze voorzichtig.
‘Vooruit dan maar, omdat jij het bent,’ smaalde Koos. Hij stond op en viste een portemonnee uit de binnenzak van zijn vale zwartleren jack, dat over de leuning van een stoel hing. Hij inspecteerde de inhoud. Daar zat niet al te veel meer in en hij moest het er nog de hele komende week mee doen, maar goed, een tientje kon er nog wel van af.
‘Had je dit ene kaartje nog over of zo?’ vroeg Koos.
‘Ja, Paultje gaat niet mee,’ zei ze ietwat beteuterd.
‘Waarom niet?’
‘Hij voelt zich niet lekker.’
‘Hè. Vanmiddag liep hij nog vrolijk over straat.’
‘Ja, toen nog wel, maar daarna is ie gaan blowen. Ik zei nog, doe nou es effe rustig aan, we moeten nog weg vanavond, maar ja, je kent Paultje, als ie eenmaal begint… Nou ligt ie voor pampus in z’n bedje, niet meer wakker te krijgen… Hé buurman, bedankt hè.’
Opeens kapte ze het gesprek af en maakte zich uit de voeten.
Koos staarde naar het kaartje in zijn handen – 22.00. Hij keek naar zijn wekker. Kwart over acht, dan had hij nog ruim een uur om in de stemming te komen...
(lees hier verder)
Foto's
Agniesszka
.
Friday, December 15, 2017
Subscribe to:
Posts (Atom)